Wiele się dzisiaj mówi o płci jako konstrukcji społecznej. Czy czytaliście o podjętych (między innymi w Szwecji) próbach wychowania dzieci bez rozróżnienia płci? Nie sprowadza się to jedynie do proponowania jednakowych zabawek chłopcom i dziewczynkom. Polega także na wyborze ubranek unisex i odnoszenia się do dzieci w sposób neutralny (bez męskiego ani żeńskiego zaimka). Jednocześnie badania mózgu i obserwacje rozwoju dzieci podkreślają różnice między chłopcami i dziewczynkami. Jakie różnice? Z czego one wynikają i w jaki sposób przejawiają się w zachowaniu dzieci?

Różnice w rozwoju mózgu

Wyróżnia się kilka podstawowych różnic: fizyczne, psychiczne, hormonalne, a także w strukturze mózgu. W brzuchu matki, mózg chłopca rozwija się wolniej niż mózg dziewczynki. U chłopców, lewa półkula (odpowiedzialna za kontrolowanie myśli) rozwija się w słabszym tempie, niż prawa półkula (kontrolująca stosunek do przestrzeni). Połączenia między półkulami także tworzą się u nich wolniej. W związku z tym chłopcy mają większe zdolności w matematyce i w rozumowaniu, a gorsze w wysławianiu się i w lekturze. Mózg dziewczynek natomiast rozwija się w sposób bardziej symetryczny. Obie półkule są ściśle ze sobą połączone, co umożliwia wykonywanie jednoczesnych czynności. Mają one łatwości w lekturze i świadomości emocjonalnej, która pozwala panować nad uczuciami.

Wpływ hormonów na zachowanie

Różnice hormonalne mają także duży wpływ na różnice w zachowaniach obydwu płci. Organizm chłopców wytwarza więcej testosteronów odpowiedzialnych za agresywność. Sprawia to, że potrzebują oni natychmiastowego zaspokojenia pragnień i potrzeb. Dlatego też jedzą szybciej, często zmieniają czynności, próbują szybko rozwiązać problemy i wybierają zajęcia powodujące napięcie, między innymi rywalizację. Dzięki temu, mogą wyładować energię dostarczoną przez testosterony. Dziewczynki natomiast wytwarzają więcej serotoniny, która hamuje agresję. Ich zachowanie jest więc na ogół łagodniejsze.

Główne różnice w zachowaniu

Podsumowując, różnice między chłopcami a dziewczynkami są bardziej znaczące niż się wydaje. Oto podstawowe z nich: Chłopcy wolą skupić się na jednym zadaniu i są bardziej agresywni, kiedy się im przerwie. W sposób naturalny wybierają zabawki, które się ruszają. Ich zabawy zajmują więcej przestrzeni i wolą grać na zewnątrz niż w pomieszczeniu. Mają poczucie, że są silni fizycznie i dlatego potrzebują zajęć wymagających zdolności fizycznych. Wcześniej czują się bezpiecznie i pragną być niezależni przed dziewczynkami. Z punktu widzenia ruchowego, dziewczynki rozwijają się wolniej, ale są bardziej energiczne i wytrwale. Wybierają zabawki przypominające postacie. W wieku pięciu lat mają one sześciomiesięczną przewagę rozwojową nad chłopcami.  

Różnice między chłopcami a dziewczynkami: ich znaczenie

Znajomość różnic w rozwoju i funkcjonowaniu dzieci według płci pozwala lepiej zrozumieć ich zachowanie i osobowości. Oczywiście są to jedynie główne trendy i nie wszyscy im odpowiadają. Niemniej jednak to uczula na nieporównywanie do siebie dzieci odmiennej płci. (Dzieci tej samej też zresztą nie powinno się porównywać, bo przecież każde dziecko jest wyjątkowe i niepowtarzalne.) I, co jeszcze ważniejsze, pomaga w stworzeniu z dzieckiem relacji opartej na zrozumieniu i akceptacji.

Źródło : Jerry Wyckoff, Barbara C. Unell “Dyscyplina bez krzyku i bicia”, Wydawnictwo K.E Liber, Warszawa, 2014 

Co o tym myślicie? Czy zauważyliście powyższe różnice w zachowaniu Waszych synków i córeczek? Podzielcie się z nami swoimi obserwacjami i doświadczeniami :).

[gs-fb-comments]